یکی از موضوعات مهمی که بعد از ازدواج زوجین پیش می آید، تعیین محل سکونت مشترک است. خانواده از زمانی به طور جدی آغاز می شود که زن و شوهر زیر یک سقف بروند و زندگی مشترک خود را آغاز کنند.

واگذاری حق مسکن به زن، به دو صورت قابل پیش‌بینی است. یکی ضمن عقد ازدواج دائم و دیگری بعد از انجام شدن عقد. یعنی هم می‌توان حق مسکن را ضمن عقد و هم می‌توان بعد از عقد به زن اعطا کرد. بر اساس این شرط، حق تعیین مسکن از شوهر گرفته می‌شود و اختیار تعیین منزل به زن داده می‌شود. در این نوشتار از مجله دلتا به بررسی تعیین حق مسکن می‌پردازیم.

نحوه انتقال حق مسکن زوجه

بعد از دریافت حق مسکن، زن باید منزلی را انتخاب کند که متناسب با وضع اجتماعی شوهر و شأن و مرتبه اجتماعی خودش باشد. به عبارت دیگر لزوم سکونت زن در منزلی که شوهر معین کرده در صورتی است که اختیار تعیین منزل از طرف شوهر به زن داده نشده باشد، در غیر این صورت هر منزلی را که زن معین کند، شوهر باید آن را فراهم، تا زن در آنجا سکونت کند و شوهر هم برابر قانون باید به آن منزل برود.

ضمانت اجرای حق مسکن زوجه

اگر مرد به حق مسکن زن توجه نکند و مسکنی بدون رضایت او تعیین کند، زن چه ضمانت ‌اجرایی برای این شرط دارد؟ ‌شرط حق مسکن، لازم الاجرا است، بنابراین مرد باید طبق شرط عمل‌کند. تمام شروطی که در ضمن عقود مطرح می‌شود اگر موجه و قانونی باشند، باید به آن وفا کرد.

در صورتی که مرد فقط اقدام به فراهم کردن برخی از مصادیق نفقه کند، به تکلیف شرعی و قانونی خود در تأمین نفقه همسر به طور کامل اقدام نکرده است.

در این مورد زن می‌تواند ابتدا به استناد ماده ۱۱۱۱ قانون مدنی به لحاظ عدم تعهد شوهر از دادن نفقه ( مسکن مورد نظر زوجه ) به محکمه رجوع کند و در صورتی که مرد، از حکم دادگاه در تأمین مسکن اقدامی نکرد، زن می‌تواند مطابق ماده ۱۱۲۹ همان قانون، درخواست طلاق دهد.

پیشنهاد مطالعه : برای آشنایی بیشتر با نکات حقوقی در این زمینه، “دادخواست الزام به تهیه مسکن مستقل” را مطالعه کنید.